Wie is Kees-Ake?
‘Ik ben 24 jaar en kom uit Ridderkerk. Ik heb werktuigbouwkunde gestudeerd en mijn hart ligt echt in de techniek. Of het nu een fiets of een schip is; mij maakt het niet uit. In mijn vrije tijd vind ik het leuk om in mijn hangmat te chillen en muziek te luisteren, of met een groep vrienden uit eten te gaan en leuke dingen te doen.’
Zijn je verwachtingen van het leven op de Africa Mercy uitgekomen?
‘Het is zoveel beter dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Het leven aan boord is een heel druk, maar ook een heel gezellig leven. Je woont op je werk met al je vrienden en collega’s. Ik had verwacht dat ik wat moeite zou hebben met het feit dat je altijd mensen om je heen hebt. Het is inderdaad af en toe best druk, maar er zijn altijd momenten en plekken op het schip waar je even alleen kunt zijn.’
Was je snel gewend of duurde dat even?
‘Ik weet nog heel goed het moment dat ik voor het eerst op het schip aankwam. We arriveerden tijdens de koffiepauze rond tien uur ’s ochtends. Het was ontzettend druk en ik had geen idee waar ik heen moest en waar alles was. Gelukkig kwam ik aan met twee andere mensen met wie ik de Onboarding heb gedaan. Deze twee waren allebei al eerder op het schip geweest en wisten precies waar alles was. Ik werd heel snel opgenomen in een groep jongeren waardoor ik mij snel thuis begon te voelen. Je leert alles door het gewoon te doen, go with the flow.’
Ben je anders tegen Afrika gaan aankijken sinds je bij Mercy Ships aan boord woont?
‘Voordat ik naar Afrika ging wist ik niet zo goed wat ik moest verwachten. Ik ben erachter gekomen dat Kameroen en waarschijnlijk ook Guinee landen zijn met een heel rijke cultuur. We kunnen nog veel van de inwoners leren, hoe we bijvoorbeeld een stuk minder materialistisch kunnen zijn. Ik heb ook gemerkt dat het hebben van sociale contacten belangrijker is dan je lijst met werk dat je nog moet doen. Dus over het algemeen duurt alles gemiddeld net even wat langer dan we gewend zijn in Nederland.’
In Afrika is de medische nood hoog. Op welke manieren heb je daar iets van gemerkt?
‘Na de Onboarding heb ik twee weken in een kerk gewerkt naast een ziekenhuis. Het is schrijnend wat je daar ziet en hoort. Mensen die geen geld hebben voor een dokter. Als ze wel geld genoeg geld hebben, is de kans groot dat de artsen weer niet de juiste medicijnen hebben. En er zijn maar een paar ziekenhuizen, dus de ziekenhuizen die er zijn worden overspoeld met patiënten. Hoe verder je weggaat van de grote stad, hoe groter de nood aan medische zorg.’
Je bent aan boord mechanic/fitter. Wat houdt dit werk in?
‘Ik ben een soort van klusjesman, een manusje van alles. Van het repareren van drukmeters met leidingwerk, het lassen van vloerpanelen in de machinekamer tot het repareren van een toilet of een laderails in een hut. Ik werk over heel het schip, het is maar net waar ze mij het meest nodig hebben. Er wordt ook goed gekeken naar waar je goed in bent. Ik kan Tig lassen en dus als er nu iets Tig gelast moet worden vragen ze mij daarvoor en er is bijvoorbeeld een collega die heel goed is in het repareren van afsluiters.’
Hoe ziet een gemiddelde werkweek er voor jou uit?
‘Ik werk in een normale werkweek van maandag tot en met vrijdag van 7.45-17.00 uur. We beginnen elke dag met een dagopening. Deze invulling is elke werkdag anders. Van een collega die een opening verzorgt tot worship met de engineering en deckafdeling. Ik krijg eens per week een nacht en eens in de vijf weken een weekend de loodgieters-pieper mee. Dan mag ik niet van boord, want als er dan een noodgeval is met het vacuümsysteem (van het sanitair) moet ik proberen om het op te lossen.’
Wat is er zo leuk aan dit werk?
‘Het werk is geen dag hetzelfde. De ene dag sta je in de machinekamer een kapotte leiding te repareren en de volgende dag ben je een frame aan het maken voor de gereedschapsopslag of een deur aan het repareren ergens op het schip. Er is altijd wel wat te doen, of we nu varen of in Afrika zijn. Het werken met mensen uit verschillende culturen is erg leuk, maar soms ook uitdagend. Je werkt samen met mensen die soms weer hele andere inzichten hebben, maar doordat voor veel Engels niet hun eerste taal is, kan dat weleens voor verwarring zorgen.’
Heb je in je werk ook te maken met patiënten?
‘Hoewel ik de patiënten elke dag zie, heb ik normaal gesproken in mijn dagelijks werk niet veel direct contact met ze. Toch werd onlangs een keertje mijn hulp ingeroepen, voor patiënt Rubain. Deze 15-jarige jongen had een enorm groot been, door een aandoening die ‘reuzengroei’ heet. Eerst was geprobeerd het been operatief te verkleinen, in de hoop dat hij er daarna weer mee zou kunnen lopen. Na de operatie werd helaas al snel duidelijk dat hij nooit meer met zijn been zou kunnen lopen. Een moeilijk besluit volgde: zijn onderbeen werd tot net onder zijn knie geamputeerd. Vanwege zijn leeftijd was het heel lastig om hem een prothese te geven, omdat hij nog in de groei was. Rubain zou er dan binnen enkele maanden uitgroeien. Het schip zou dan ook al weg zijn, dus wat konden we doen? Er werd een kunststof mal gemaakt voor om zijn bovenbeen. De timmerman probeerde er een houten stok aan te maken, maar dat werd niet stevig genoeg. Hij deelde dit probleem met mij aan de koffietafel. Na een tijdje brainstormen begon ik aan een verstelbare aluminium prothese. Na een aantal dagen was hij klaar en kon Rubain deze voor het eerst proberen. Ik zal nooit zijn glimlach vergeten tijdens zijn eerste stappen. Hij was zo gelukkig en je zag dat hij diep van binnen voelde dat hij op de lange termijn weer zou kunnen lopen. Lopen had hij jaren niet gekund!’
Mercy Ships is een christelijke organisatie. Wat merk je daarvan?
‘Het voelt af en toe aan als één grote familie, waarmee je in een drijvend dorp woont. Het is zo bijzonder dat je in alles wat je doet heel vrij je geloof kunt uitleven en met iedereen op het schip een goed gesprek daarover kan hebben. Het gevoel van community, gemeenschap, is heel groot, iedereen staat altijd voor elkaar klaar. Tijdens de werkperiode zijn er drie samenkomsten per week, maandagochtend, donderdagavond en een dienst op zondag. Ook zijn er zijn meerdere bijbelstudiegroepjes waarbij je je kunt aansluiten.’
Je bent nu onderweg naar Guinee. Hoe leven jullie als bemanningsleden toe naar een nieuw land?
‘Op dit moment zijn we twaalf uur verwijderd van Guinee. Ik kan zeggen dat iedereen wel een beetje gespannen is. Er is al veel over gepraat en we weten ongeveer hoe het gaat zijn, maar precies weet je het natuurlijk nooit. Twee dagen voor aankomst hebben we de officiële briefing gehad voor Guinee. Deze briefing zal worden gevolgd door nog vier andere presentaties, die erop gericht zijn om iedereen zo goed mogelijk voor te bereiden op het verblijf in Guinee. Tijdens deze presentaties wordt van alles behandeld: geschiedenis, cultuur, het op een correcte manier groeten van mensen en nog veel meer.’
Wat zijn je hoogtepunten tot nu toe bij Mercy Ships?
‘Het maken van de prothese voor Rubain was toch wel een hoogtepunt. Ook hebben we met een groep twee weken voordat we Kameroen verlieten een heel mooie wandeltocht gedaan. Het was een tocht naar twee kratermeren, met waanzinnig mooie natuur. En ook de vaart van Kameroen naar Las Palmas plus de tussenstop in Dakar zijn hoogtepunten. Ik heb ervaren wat voor een schommelschip de Africa Mercy is, geweldig!’
Je hebt inmiddels heel veel gedaan en beleefd bij Mercy Ships. Wat staat er nog op je verlanglijstje?
‘Het leven aan boord is zo onvoorspelbaar, ik heb niet echt specifieke dingen die ik nog heel graag zou willen. Wel zou ik graag een werkperiode van begin tot het eind meemaken, van de opbouw, screening en operaties tot het moment dat we weer het land uit varen. Ik heb getekend tot maart 2019, maar nu aangevraagd of ik tot het einde van de werkperiode in Guinee aan boord kan blijven. Ik acht de kans groot en dan gaat deze wens dus in vervulling. Mijn tip voor mensen die nog twijfelen om als vrijwilliger mee te gaan, is: gewoon doen! Je gaat er absoluut geen spijt van krijgen. Mee als bemanningslid met Mercy Ships is de beste keuze van mijn leven geweest!’
[Interview: augustus 2018]
Voor u ook interessant:
“Het werk verandert niet alleen de levens van de patiënten, maar ook die van ons”, zegt Hennie van Ooijen, IC-verpl...
Vraag hem niet om zorg te verlenen, maar klussen kan Rinco Voorrips wel. En dus droeg hij met zijn twee rechterhanden bij aan de...
In mei 2024 ging ze met pensioen, maar stilzitten is aan Gineke van Duijn (67) niet besteed. “Ook als je met pensioen gaat is ...
